Sługa Boży kard. Stefan
Wyszyński zostanie wyniesiony
na ołtarze 12 września
2021 r.
Stefan Wyszyński przyszedł na świat 3 sierpnia 1901 roku we wsi
Zuzela (diecezja łomżyńska). Uczył się w
szkole podstawowej w Andrzejewie, następnie w warszawskim gimnazjum oraz
Prywatnej Siedmioklasowej Szkole Handlowej Męskiej w Łomży. W latach 1917-1920
uczęszczał do włocławskiego liceum im. Piusa X, które było Niższym Seminarium
Duchownym. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, po
którego ukończeniu otrzymał święcenia kapłańskie w dniu 3 sierpnia 1924 roku.
Po czterech latach studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał
doktorat z nauk społecznych i prawa kanonicznego. Podczas II Wojny światowej
apostołował w ukryciu w różnych stronach Polski, m.in. potajemnie głosząc
rekolekcje i dni skupienia dla różnych środowisk. Dnia 4 marca 1946 roku został
mianowany przez papieża Piusa XIII ordynariuszem lubelskim. Sakrę biskupią z
rąk kard. Augusta Hlonda przyjął 12 maja 1946 roku na Jasnej Górze. Na swoje
hasło biskupie wybrał słowa: Soli Deo (Bogu samemu). Dnia 16 listopada 1948
roku został mianowany metropolitą gnieźnieńsko-warszawskim i Prymasem Polski.
Posługę prymasowską rozpoczął w niezmiernie ciężkich warunkach nie tylko ze
względu na skutki zniszczeń wojennych, ale również na ateistyczny system
totalitarny. Papież Pius XII powołał go do kolegium kardynalskiego na
konsystorzu w dniu 12 stycznia 1953 roku, ale władze państwowe nie zezwoliły mu
wówczas na wyjazd do Rzymu. Został aresztowany 26 września 1953 roku i ponad
trzy lata spędził w różnych miejscach odosobnienia. Po wyjściu na wolność z
nowym zapałem podjął prymasowską służbę, m.in. przygotowując Kościół i naród do
obchodów tysiąclecia chrztu Polski. Z ważniejszych wydarzeń związanych z jego
prymasostwem warto wspomnieć o udziale we wszystkich sesjach Soboru Watykańskiego
II, akcie całkowitego oddania narodu w macierzyńską niewolę Bogurodzicy za
wolność Kościoła w Polsce i na świecie (3 maja 1966), akcie oddania ludzkości
Matce Kościoła w imię milenijnych zobowiązań narodu (5 września 1971),
beatyfikacji ojca Maksymiliana Kolbego w 1971 roku, pierwszą pielgrzymkę Ojca
Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny, niezłomne stawanie w obronie praw człowieka
podczas konfliktów społecznych w kraju. Zmarł 28 maja 1981 roku w
Warszawie. Zapisał się w pamięci potomnych jako Prymas Tysiąclecia,
niedościgniony czciciel Maryi, ojciec narodu, wybitny mąż stanu o wielkim
autorytecie moralnym.
