„Uczeni
w Piśmie i starsi posłali do Jezusa kilku faryzeuszów i zwolenników Heroda,
którzy mieli podchwycić Go w mowie. Ci przyszli i rzekli do Niego:
"Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i na nikim ci nie zależy. Bo
nie oglądasz się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Czy
wolno płacić podatek cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?" Lecz
On poznał ich obłudę i rzekł do nich: "Czemu wystawiacie Mnie na próbę?
Przynieście mi denara; chcę zobaczyć". Przynieśli, a On ich zapytał:
"Czyj jest ten obraz i napis?" Odpowiedzieli Mu: "Cezara".
Wówczas Jezus rzekł do nich: "Oddajcie więc cezarowi to, co należy do
cezara, a Bogu to, co należy do Boga". I byli pełni podziwu dla Niego.”
KOMENTARZ
Ewangelia
przedstawia nam sytuację, która mogłaby się wydarzyć także dziś. Do Jezusa
przychodzą ludzie pobożni, także zaangażowani politycznie, i chcą go sprawdzić,
trochę sprowokować. Jak łączyć sprawy religijne i polityczne? Czy ludzie
wierzący mają płacić podatki wyznaczone przez władzę, która nie przestrzega
zasad wiary? Tak naprawdę pytający chcą skłócić Nauczyciela i Jego uczniów z
panującym Herodem, bo sami mają już wyrobione zdanie na ten temat. Gdyby Jezus
odpowiedział, że mają nie płacić, można by Mu zarzucić, że nawołuje do buntu.
Jeśliby zachęcił do płacenia podatku, można by podejrzewać Go o popieranie
kolaboracji z zaborcą. Odpowiedź Jezusa nie pozwala na wykorzystanie jej
przeciw nikomu, nie da się z niej wydobyć krytyki żadnej ze stron. Pytanie
jednak pozostaje aktualne. Chrześcijanie często żyli pod panowaniem
niechrześcijańskiej władzy, dziś także w wielu krajach, gdzie żyją wyznawcy
Chrystusa, władza jest daleka od religii. Dlatego odpowiedź Jezusa jest stale
ważna – Zbawiciel rozdziela sprawy płacenia podatków i sprawy Boże, które
dotyczą uświęcenia i zbawienia. Należy oddać cesarzowi to, na czym jest
wizerunek cesarza – a więc należny mu pieniądz. Bogu należy oddać to, na czym
jest Jego wizerunek - a więc samego siebie, bo jesteśmy stworzeni na Jego obraz
i podobieństwo.
